Vandaag een heldere lucht dus om 5:30 uur komt Andres langs onze hut om ons een goede morgen te wensen. Een half uur later moeten we dan wel in de boot zitten. Dezelfde route als gisteravond maar nu bij zonsopkomst. De toppen van de hoge bomen zitten nog in de mist.
De vogels laten zich nog niet horen. We gaan op zoek naar een kleilaag waar de parkieten zich voeden met calcium. Onderweg nog grote gekleurde toekans en meer apen die van tak tot tak springen. Ontbijt met Naranjina sap en yoghurt, lekker! Even uitrusten in de hangmat voordat we een uitleg krijgen over de lokale volkeren. Die zijn honderd jaar geleden de rivier opgevaren om een plek te vinden waar de stroming niet te sterk is.
Er zijn nog steeds stammen in dit gebied die geen contact wensen met de buitenwereld. Ze zijn ook nooit bekeerd; de missionarissen werden onthoofd en hun hoofden werden verschrompeld als trofeeën opgehangen.
Voor we vertrekken neemt Jim nog een verfrissende duik in de Rio Cuyabeno. Er zitten geen kaaimannen hier in de stromende rivier, maar wel in de lagune waar de boten aanleggen. De kaaimannen zie je trouwens alleen in het donker als hun ogen oplichten in de schijnwerpers.
Inmiddels zijn er al een paar kleine buitjes gevallen, maar de gids verzekert ons dat het over een uurtje droog zal zijn. Desondanks besluiten we onze rubberen laarzen aan te trekken, want bij de Kishwa-familie zal het wel modderig zijn. In de boot nog een paar spettertjes voordat we twee luiaards zien hangen in de boom, maar daarna barst de bui pas goed los. Het is momenteel het natte seizoen, dus zeker niet ongebruikelijk zo'n tropische bui. In de open boot is het onmogelijk om je daartegen te beschermen.
Terwijl het nog steeds plenst, komen we aan bij de oever van een Kishwa-huis waar we yuccabrood gaan maken. In de hut wordt een vuur gemaakt en kan iedereen zijn natte jassen uithangen.
De yuccawortels worden eerst geraspt, waarna in een wrongel het sap eruit wordt geperst. Gelukje voor Jim, nu kan hij even denken dat hij in de sportschool is. De droge substantie wordt door een zeef gedrukt. Van het meel worden ronde pannenkoekjes gemaakt, die gevuld worden met tonijnsalade of besmeerd met zelfgemaakte chocopasta.
Deze zelfgemaakte lunch smaakt heerlijk, zeker met thee gemaakt van citroengras. Daarna op de plantage kijken we hoe cacao en koffie groeien. De cacao oogst ziet er slecht uit: bijna alle vruchten zijn beschimmeld terwijl ze per stuk een waarde van ongeveer één dollar vertegenwoordigen.
Ook de lokale kleurstoffen uit vruchten worden uitgeprobeerd: ik hoop voor Mitchell dat het gemakkelijker te verwijderen is dan henna!
Tenslotte nog vissen op piranha's. Met een boomtak en een vislijn aandachtig wachten tot je een rukje voelt: dan moet je snel ophalen. Blijkbaar zit ik op een goede plek want ik ben de enige gringo die een piranha vangt. Ze hebben echt gemeen scherpe tanden dus het haakje wordt heel voorzichtig verwijderd .
Gelukkig blijft het droog totdat we in het kamp aankomen. Daar kunnen we onze natte kleren uithangen. De dames nemen een douche, de mannen nemen handdoek en zeep mee naar de rivier om zich daar te wassen zoals ook de lokale bevolking doet. Het is uiteindelijk hetzelfde water ...
Tijdens de nachttocht zien we helaas geen kaaiman terwijl we die al eerder in de lagune hebben gezien. De oranje ogen lichten dan op in de schijnwerper. Wel een nachtaapje en een slangetje.
De vogels laten zich nog niet horen. We gaan op zoek naar een kleilaag waar de parkieten zich voeden met calcium. Onderweg nog grote gekleurde toekans en meer apen die van tak tot tak springen. Ontbijt met Naranjina sap en yoghurt, lekker! Even uitrusten in de hangmat voordat we een uitleg krijgen over de lokale volkeren. Die zijn honderd jaar geleden de rivier opgevaren om een plek te vinden waar de stroming niet te sterk is.
Er zijn nog steeds stammen in dit gebied die geen contact wensen met de buitenwereld. Ze zijn ook nooit bekeerd; de missionarissen werden onthoofd en hun hoofden werden verschrompeld als trofeeën opgehangen.
Voor we vertrekken neemt Jim nog een verfrissende duik in de Rio Cuyabeno. Er zitten geen kaaimannen hier in de stromende rivier, maar wel in de lagune waar de boten aanleggen. De kaaimannen zie je trouwens alleen in het donker als hun ogen oplichten in de schijnwerpers.
Inmiddels zijn er al een paar kleine buitjes gevallen, maar de gids verzekert ons dat het over een uurtje droog zal zijn. Desondanks besluiten we onze rubberen laarzen aan te trekken, want bij de Kishwa-familie zal het wel modderig zijn. In de boot nog een paar spettertjes voordat we twee luiaards zien hangen in de boom, maar daarna barst de bui pas goed los. Het is momenteel het natte seizoen, dus zeker niet ongebruikelijk zo'n tropische bui. In de open boot is het onmogelijk om je daartegen te beschermen.
Terwijl het nog steeds plenst, komen we aan bij de oever van een Kishwa-huis waar we yuccabrood gaan maken. In de hut wordt een vuur gemaakt en kan iedereen zijn natte jassen uithangen.
De yuccawortels worden eerst geraspt, waarna in een wrongel het sap eruit wordt geperst. Gelukje voor Jim, nu kan hij even denken dat hij in de sportschool is. De droge substantie wordt door een zeef gedrukt. Van het meel worden ronde pannenkoekjes gemaakt, die gevuld worden met tonijnsalade of besmeerd met zelfgemaakte chocopasta.
Deze zelfgemaakte lunch smaakt heerlijk, zeker met thee gemaakt van citroengras. Daarna op de plantage kijken we hoe cacao en koffie groeien. De cacao oogst ziet er slecht uit: bijna alle vruchten zijn beschimmeld terwijl ze per stuk een waarde van ongeveer één dollar vertegenwoordigen.
Ook de lokale kleurstoffen uit vruchten worden uitgeprobeerd: ik hoop voor Mitchell dat het gemakkelijker te verwijderen is dan henna!
Tenslotte nog vissen op piranha's. Met een boomtak en een vislijn aandachtig wachten tot je een rukje voelt: dan moet je snel ophalen. Blijkbaar zit ik op een goede plek want ik ben de enige gringo die een piranha vangt. Ze hebben echt gemeen scherpe tanden dus het haakje wordt heel voorzichtig verwijderd .
Gelukkig blijft het droog totdat we in het kamp aankomen. Daar kunnen we onze natte kleren uithangen. De dames nemen een douche, de mannen nemen handdoek en zeep mee naar de rivier om zich daar te wassen zoals ook de lokale bevolking doet. Het is uiteindelijk hetzelfde water ...
Tijdens de nachttocht zien we helaas geen kaaiman terwijl we die al eerder in de lagune hebben gezien. De oranje ogen lichten dan op in de schijnwerper. Wel een nachtaapje en een slangetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten