Door de toppen van de bomen naar de waterval

De dag begint met een stevig ontbijt in de tuin van Casa Bambu tussen alle bijzondere bloemen van het nevelwoud. Om 10 uur worden we opgehaald door een pick-up truck die ons naar de zipline canopy tour toebrengt. Paul, Jim en Nena duiken achterin in de laadbak en stuiteren er bij de vele hobbeltjes bijna uit. 

Aangekomen krijgen we gordels, helmen en handschoenen aan en klimmen we een paar kilo metaal zwaarder naar het startpunt. Er zijn veel verschillende lijnen in de tour van totaal 10 lijnen: makkelijke lijnen die wat extra actie vereisen (zie foto) tot aan zeer lange lijnen waarbij je met grote snelheid over het ravijn scheert. Nadat je bent losgekoppeld van de laatste lijn krijg je bijna de neiging om meteen weer opnieuw te beginnen met de eerste lijn. En dan vooral ondersteboven, achterstevoren, binnenstebuiten!

We hobbelen verder richting het Tarabita kabelbaantje dat ons hoog over de vele boomtoppen naar de watervallen brengt. De wandeling naar Cascada Reina bedraagt zo'n 50 minuten door het mysterieuze nevelwoud. Onderweg kijk je tussen de reusachtige bladeren door uit op de laaghangende mist die op de boomtoppen zweeft. De waterval was  volgens sommigen onder ons (lees: de ouderen onder ons) niet bijster imposant gezien de inspanning, maar wel even verfrissend. Dat belooft wat voor de beklimming van de Cotopaxi-vulkaan morgen! 

We haasten ons terug naar de Tarabita, want om 3 uur staat de taxi weer klaar om ons naar de welverdiende lunch te brengen. (Welke lunch? Koekjes dus..) 

Daarna is het tijd voor de beroemde Ecuadoraanse chocola. Best interessant om het hele proces van vrucht tot cacaopasta eens te zien, maar de proeverij na afloop, dáár kwamen we eigenlijk voor! We mogen zelf onze favoriete combinatie maken van vloeibare 100% cacao gemengd met chili, koffie en/of suiker. Tussen de geslaagde en de soms ietwat minder geslaagde combinaties (te veel chili!) door smikkelen we van een smeuïge brownie van het huis.

Na een flinke regenbui hangen de wolken prachtig laag boven Mindo. Droge rijst voor Mitchell en goedgevulde pizza's voor de rest bij het diner zijn erg welkom na zoveel inspanning. Daarna duikt Jim na lange tijd de sportschool in, de rest van ons zoekt het bed op. Morgen een zware dag voor de boeg!