Na een lokaal, warm drankje (guavesap met het lokale distillaat) ben ik om 8 uur in slaap gevallen. Middenin de nacht stommelen een paar gasten hun kamer uit, duidelijk te horen door de muren van klei. Wij zijn om 6.15 klaar om naar het vliegveld te gaan. De taxi wringt zich door de bussen die zelfs op dit tijdstip al vol zitten met mensen op weg naar hun werk in deze stad van 35 km lang. Ruim op tijd zijn we op de luchthaven; deze ochtend zijn de vulkanen helaas bedekt door grote wolken.
Eenmaal in de lucht pieken de hoogste vulkaantoppen net boven het wolkendek uit. Na een vlucht van een half uurtje is het landschap totaal veranderd: grote groene uitgestrekte bossen waar een modderige rivier doorheen meandert. Als we uit het vliegtuig stappen voelen we meteen de klamme warmte. Net Blijdorp, volgens Jim. De bagageband is 5 meter lang, dus snel klaar!
De (school)bus staat al te wachten. We hebben nog net een mooie plek op de achterbank, de airco is een open raampje. De weg slingert door kleine dorpjes en steeds een pijpleiding van de oliewinning in dit kwetsbare gebied. Af en toe een jaknikker die meestal stilstaat. Oliewinning vormt het belangrijkste exportproduct maar past slecht in dit groene landschap.
We lunchen in een restaurant in een grote stad van zeker 30 huizen: fruit, soep (de gepofte maïs die we als popcorn eten hoort erin!), stukje kip. Daarna houdt de verharde weg op. Langs bananenbomen en koffieplantages hobbelen we naar een klein dorpje aan de Rio Agua Ricco (de rijke rivier) vanwege de afzetting van slib dat de oevers vruchtbaar maakt. Even omkleden voor de 3 uur durende boottocht in de volle zon. Slippertjes aan, zonnebrandmiddel opsmeren en natuurlijk Deet tegen de muggen.
Onderweg zien we de roze en grijze rivierdolfijn, heel bijzonder dier dat leeft in de Amazone en rivieren als deze die daarin uitmonden. Als de bomen bewegen dan weet je dat er apen inzitten!
De rivier is inmiddels veranderd van een witte, modderige kleur in een zwarte diepe stroom. Dat komt door de zuren die van de boom bladeren in het water terechtkomen. Een kleine inham brengt ons in een lagune waaraan Nicky Lodge ligt. Onze hut is basic, bedden met klamboe (verder helemaal rondom open). De badkamer aan de achterzijde ligt direct aan de jungle, dan heb je altijd iets te zien als je zit te ... Zoals een leguaan van een meter.
Nadat we de tassen hebben georganiseerd en de bedden opgemaakt, is het pikdonker geworden. In de gezamenlijke hut die grenst aan de keuken ontstaat consternatie: een tarantula! Daar wordt een pan overheen gezet want op hetzelfde moment is buiten in het gras een regenboog boa gezien. De slang verdwijnt de jungle in maar de tarantula blijft op een tak bij de ingang van de hut zitten. Als om 22 uur de generator uitgaat, vraagt iedereen zich af waar de spin is gebleven ...
Eenmaal in de lucht pieken de hoogste vulkaantoppen net boven het wolkendek uit. Na een vlucht van een half uurtje is het landschap totaal veranderd: grote groene uitgestrekte bossen waar een modderige rivier doorheen meandert. Als we uit het vliegtuig stappen voelen we meteen de klamme warmte. Net Blijdorp, volgens Jim. De bagageband is 5 meter lang, dus snel klaar!
De (school)bus staat al te wachten. We hebben nog net een mooie plek op de achterbank, de airco is een open raampje. De weg slingert door kleine dorpjes en steeds een pijpleiding van de oliewinning in dit kwetsbare gebied. Af en toe een jaknikker die meestal stilstaat. Oliewinning vormt het belangrijkste exportproduct maar past slecht in dit groene landschap.
We lunchen in een restaurant in een grote stad van zeker 30 huizen: fruit, soep (de gepofte maïs die we als popcorn eten hoort erin!), stukje kip. Daarna houdt de verharde weg op. Langs bananenbomen en koffieplantages hobbelen we naar een klein dorpje aan de Rio Agua Ricco (de rijke rivier) vanwege de afzetting van slib dat de oevers vruchtbaar maakt. Even omkleden voor de 3 uur durende boottocht in de volle zon. Slippertjes aan, zonnebrandmiddel opsmeren en natuurlijk Deet tegen de muggen.
Onderweg zien we de roze en grijze rivierdolfijn, heel bijzonder dier dat leeft in de Amazone en rivieren als deze die daarin uitmonden. Als de bomen bewegen dan weet je dat er apen inzitten!
De rivier is inmiddels veranderd van een witte, modderige kleur in een zwarte diepe stroom. Dat komt door de zuren die van de boom bladeren in het water terechtkomen. Een kleine inham brengt ons in een lagune waaraan Nicky Lodge ligt. Onze hut is basic, bedden met klamboe (verder helemaal rondom open). De badkamer aan de achterzijde ligt direct aan de jungle, dan heb je altijd iets te zien als je zit te ... Zoals een leguaan van een meter.
Nadat we de tassen hebben georganiseerd en de bedden opgemaakt, is het pikdonker geworden. In de gezamenlijke hut die grenst aan de keuken ontstaat consternatie: een tarantula! Daar wordt een pan overheen gezet want op hetzelfde moment is buiten in het gras een regenboog boa gezien. De slang verdwijnt de jungle in maar de tarantula blijft op een tak bij de ingang van de hut zitten. Als om 22 uur de generator uitgaat, vraagt iedereen zich af waar de spin is gebleven ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten