Fietsen in de regen - naar Rio Verde

De hele nacht heb ik liggen luisteren naar het geklater van de regen op het dak. Omdat het hier de laatste dagen heeft geplensd, hoop ik dat dit tijdens onze fietstocht langs de watervallen niet het geval is. Gelukkig kwam het geklater van de waterval tegenover het hotel ...
Toch barst de bui los tijdens het ontbijt. Weliswaar wordt het na een uurtje weer droog maar de lucht blijft dreigend. We lopen na een uitgebreid pancake ontbijt naar de fietsverhuur. Die is nog dicht ... het blijft Zuid Amerika nietwaar? Dus slenteren we verder Baños in, op zoek naar een ATM. Die zijn van levensbelang want  credit cards worden bijna niet geaccepteerd. Dan vinden we eindelijk cuy frito! De cavia's worden buiten aan een spit geroosterd, inclusief knaagtandjes. Het is nog wat vroeg zo vlak na het ontbijt maar vanavond na het fietsen... Verder hebben we een paar souvenirshops gevonden met een kaartspel van Ecuador (best wel veel gezien al!) en een kerststalletje met lama's.
Uiteindelijk gaat de mountainbikeverhuur pas om 11 uur open. Al snel fietsen we de stad uit, tussen de bussen en vrachtauto's. Weer even wennen aan alle versnellingen. We passeren kleine restaurants waar mannen met vlaggen de aandacht van de automobilisten proberen te trekken. Verderop een hoge brug over de Rio Pastaza. Soms springen ze hier vanaf in een "swing jump" maar niet vandaag. We rijden met doodsverachting door een tunnel waar ook zware vracht auto's doorheen denderen. Dan zien we de eerste waterval: er zijn er meer dan een dozijn en soms komt het water letterlijk over de weg stromen (of sterker nog: we rijden door een regen die van de berg komt). Overal kun je ziplinen over de rivier. Ik ben niet erg overtuigd van de veiligheid.
Dan begint het te regenen, en even later ook nog te plenzen. We schuilen bij een stalletje waar een vrouw suikerriet verkoopt. Als je erop kauwt is het inderdaad heel zoet. Fia wil graag terug maar dan moeten we het hele stuk terugklimmen. Dan maar verder naar Rio Verde. Het wordt weer droog en onze kleren drogen door de rijwind. In Rio Verde lunchen we en daar begint de regen weer. We drinken nog maar een biertje en zien hoe je verse vis kunt herkennen. Aan de overkant van de weg is een bak met vissen en als je daar wilt eten krijg je een hengel met aas. Wat je vangt mag je eten!
De regen stopt maar niet dus we nemen het busje terug naar de stad. Nu hebben we wel een lokaal Shaman biertje in het hostel verdiend!
Het diner wordt een lange zit: de mannen eten cavia in het restaurantje naast de markt, zeer lokaal. Daarna lopen we naar het grillrestaurant waar de dames meer gangbare burgers en fajitas eten.
Voor 20 dollar kregen we een hele cuy en 3 borden met rijst en aardappelen. We weten nu ook waarom ze cuy heten. Als ze onrustig zijn maken ze dat geluid: "Cuy, cuy, cuy, ..."
We zoeken er zelf eentje uit. Die in het midden van de foto, op z'n rug. Je krijgt je cuy trouwens met kop en staart. Mitchell begint natuurlijk met de kop, ik ga voorzichtig aan een achterpoot. Het vlees smaakt naar konijn; je moet wel behoorlijk je best doen om wat vlees van de botjes te knagen.
In het grillrestaurant is weer een optreden, en dit keer zit de zaak vol met Chilenen. Als er een salsa wordt gespeeld, staan jong en oud op de dansvloer. Wij druipen af: tegen zulke losse heupen kunnen wij stijve Hollanders niet op.