Landen temidden van de vulkanen

Zo vroeg vertrokken en dan nog moeten haasten op de luchthaven van Madrid; de vlucht van Amsterdam naar Madrid vertrok een uur later dan gepland door een defect in het bagagesysteem. Zigzaggend tussen alle reizigers door en via de shuttle gingen we in een stevige wandelpas van de ene terminal naar de andere terminal, om vervolgens achteraan aan te sluiten in een ellenlange rij bij de gate. 

De 11 uur naar Quito vlogen letterlijk voorbij dankzij het goed gevulde entertainmentsysteem. Enkel de hobbelige daling tussen de bergen en vulkanen leidden tot enig oeh- en aah-geroep onder de passagiers. Jims beurse appel werd met gemak uit zijn tas gevist bij de Ecuadoraanse immigratiedienst en helaas hebben we die daar achter moeten laten, bummer! Daar moesten wel weer extra formulieren voor ingevuld worden...

Onze half-Nederlandse chauffeur reed ons - enigszins stuiterend - via de steile, toeristische route omhoog naar Quito. De snelweg van en naar het vliegveld ligt er pas 4 maanden! (MottMacDonald, Tom!) Onderweg hadden we uitzicht op de asbrakende Cotopaxi-vulkaan en het dal in de zonsondergang (elke dag exact om 18:17).

Hotel San Francisco de Quito is een koloniaal herenhuis met een leuke binnenplaats inclusief geraniums. Het hart van het historisch centrum, La Ronda, ligt om de hoek van het hotel. Daar vieren wij Jims verjaardag met wat lokale gerechten en het lokale bier. De onvermijdelijke jetlag slaat kort daarna toe, dus zonder omwegen terug naar het hotel om ons bed in te duiken.