Door de parken naar Museo Nacional

Zondag in Quito betekent Cyclopaseo: de hoofdstraten worden afgezet voor de auto's om de Quitonaren aan het fietsen te krijgen. En inderdaad: er komen hordes fietsers voorbij die door de steile straatjes sjezen en die de brutale manier van rijden van de automobilisten bijna tot perfectie imiteren.

Voordat we op weg gaan naar het nieuwe deel van Quito, starten we bij één van de kerken die we gisteren wilden bezoeken, maar die toen helaas gesloten was: Iglesia de la Compañia de Jesús de Quito. Fun fact: men bidt hier tot El Señor (de Heer). Wat betreft architectuur en decoratie verschilt deze kerk weer enorm van onze eigen sobere, Europese kerken. Grote arcadebogen en enorme gouden Korinthische pilasters sieren het interieur van de kerk. Op het moment dat wij de kerk binnenkomen is de mis net zingend en klappend begonnen. Al met al is het een vrolijke bedoening. 

Te voet op weg naar het nieuwe deel van de stad passeren we verscheidene straatverkopers. Het gaat van de verkoop van cocabladeren tot aan jonge Ecuadoraanse schoenpoetsers. Onderweg nog wat contact met de lokale bevolking: Fia probeert haar Spaans uit op een breiend vrouwtje dat op de stoep zit.

Langzaamaan laten we de kerken achter ons en betreden we de parken van het nieuwe Quito. Onder het gehoor van wat lokale muziek begeeft Jim zich gretig naar de fitnessapparaten.

Op Mitchells to do list staat in hoofdletters het nationale museum over de historie van Ecuador. Hier zijn tientallen ceremoniële objecten en gebruiksvoorwerpen van de verschillende indianenvolken te zien. Er staat ook wat kolonialistische religieuze kunst opgesteld, maar het kitsch-gehalte is teleurstellend hoog. 

Na de lunch lopen we terug langs kleurrijke marktjes en kleedjes met poncho's, sjaals en allerlei troepjes door de parken die op zondagmiddg overstromen door de lokale bevolking.

Terug in het historische centrum is het een drukte van jewelste: de Ecuadoranen komen samen op de pleinen om te luisteren naar religieus gepreek en om zittend op de vele bankjes te kijken naar de voorbijgangers. Druk, dus oppassen voor zakkenrollers!

Nog iets wat typisch is voor Quito op zondag: je krijgt geen alcohol mee in de supermarkt. Gelukkig voor de meerderjarigen onder ons was er wel bier te krijgen in het hotel. Nu nog op zoek naar een kerk waar we de kaarsjes voor opa en omi aan kunnen steken. Vanavond moeten de tassen weer dicht, want morgenochtend 06:15 uur vertrekt de taxi naar de luchthaven. Interessant voor onze trouwe volgers: de komende dagen bevinden wij ons in de jungle, dus geen paniek als er geen updates verschijnen.