Vilcabamba - de stad van de eeuwige jeugd

Nog een paar uurtjes in Cuenca vanochtend dus rustig opgestaan. Het is tenslotte vakantie! De foto's geven een goed idee van de inrichting van een Ecuadoraans hostel: een oud herenhuis met kamers rond de binnenplaats. Soms nog een binnentuin met uitzicht over de huizen in de buurt.
In de stad nog maar wat foto's gemaakt van de balkons en de deuren van de koloniale huizen. Soms erg vervallen, dan weer prachtig gerestaureerd. Maar eigenlijk altijd zit er een klein winkeltje achter zo'n deur.
We lopen naar het laatste pleintje van de oude binnenstad: vanzelfsprekend weer een kerk, dit keer het toneel van een lynchpartij die hier heeft plaatsgevonden toen een lid van de geodetische onderzoekers een affaire bleek te hebben met een lokale dame.
Het museum van moderne kunst is gevestigd in het oude gekkenhuis. Leuke tentoonstelling in al die kleine kamertjes. Het was hier in de vroegere tijden vast een heel wat minder vrolijke boel.
Op de markt nog wat laatste souvenirs gescoord. In de stad zie je soms mooie oude auto's, vooral van het merk Datsun, die ik nog herken uit mijn jeugd.
We kruipen met 9 toeristen in een busje naar Vilcabamba. Dat plaatsje is bekend vanwege de vermeende lange levensduur van de bewoners: meer dan 120 jaar oud?! Inmiddels wonen hier vooral Amerikaanse en Europese immigranten die een bestaan zonder stress hopen te hebben. Onderweg afwisselende landschappen van de Andes, van woestijnachtig tot groene bossen.
In  Vilcabamba een heerlijke haciënda. Waar heb je zo'n mooi uitzicht uit je hangmat?
We hebben tijd voor een spelletje klaverjassen: de Beauty's (Jim en Mitchell) tegen de Brains (Nena en Paul). De Brains willen revanche voor hun nederlaag 2 jaar geleden in China. Pas in de laatste "alles of niets" ronde valt de beslissing, mijn eer is gered.
Teruglopende naar onze slaapkamers valt de reusachtige volle maan op. Blue moon, we hebben geen zaklantaarn nodig.