Van onze plannen om de zonsopkomst bij Cotopaxi mee te maken komt niet veel terecht: er hangt een flink wolkendek en zelfs van de veel lagere bergen is niet veel te zien. Wel is er duidelijk een laagje sneeuw gevallen.
De chauffeur komt al om 8:00 uur dus veel te vroeg. Wij genieten nog van het uitgebreide ontbijt en willen onze koffie drinken bij de open haard. Met tegenzin verlaten we hotel San Ana!
De tocht door het Nationaal Park is weer prachtig maar helaas geen goed zicht op de Cotopaxi. We dalen af naar de Panamericana Highway en steken over naar de steile hellingen rondom Chugchilan. Overal op de hellingen worden gewassen verbouwd, het lijkt wel een lappendeken in groene en gele kleuren.
De dorpjes worden kleiner, de huisjes eenvoudiger en de wegen veranderen van asfalt in zandpaden. Langs de kant van de weg lopen mensen met takken om vuur te maken: het wordt hier 's nachts bitter koud.
De begraafplaatsen zijn heel anders dan je zou verwachten: overal dommel, de ezels grazen er, en de graven zijn soms niet meer dan een heuvel van aarde met een simpel kruis erop. Er wordt in ieder geval weinig aandacht aan besteed.
Chugchilan is inderdaad niet groter dan een paar huisjes, een kerk en een marktplein. En twee hostels. De toeristen komen hier om een wandeling te maken rond het azuurblauwe kratermeer . Wij gaan dat morgen doen. Nu nog even luieren in de hangmat en warm worden voor het houtvuur.
De chauffeur komt al om 8:00 uur dus veel te vroeg. Wij genieten nog van het uitgebreide ontbijt en willen onze koffie drinken bij de open haard. Met tegenzin verlaten we hotel San Ana!
De tocht door het Nationaal Park is weer prachtig maar helaas geen goed zicht op de Cotopaxi. We dalen af naar de Panamericana Highway en steken over naar de steile hellingen rondom Chugchilan. Overal op de hellingen worden gewassen verbouwd, het lijkt wel een lappendeken in groene en gele kleuren.
De dorpjes worden kleiner, de huisjes eenvoudiger en de wegen veranderen van asfalt in zandpaden. Langs de kant van de weg lopen mensen met takken om vuur te maken: het wordt hier 's nachts bitter koud.
De begraafplaatsen zijn heel anders dan je zou verwachten: overal dommel, de ezels grazen er, en de graven zijn soms niet meer dan een heuvel van aarde met een simpel kruis erop. Er wordt in ieder geval weinig aandacht aan besteed.
Chugchilan is inderdaad niet groter dan een paar huisjes, een kerk en een marktplein. En twee hostels. De toeristen komen hier om een wandeling te maken rond het azuurblauwe kratermeer . Wij gaan dat morgen doen. Nu nog even luieren in de hangmat en warm worden voor het houtvuur.
Equador lijk mij werkelijk een prachtig land als ik bovenstaande foto's zo zie.
BeantwoordenVerwijderenGeniet ervan.
Liefs, Bar.