Hoe krijg je de jungle uit je kleren?

Uitslapen! Pas om 6:30 uur opstaan en tassen inpakken. Alles wordt klam bij 85% luchtvochtigheid en daar zweet je dan ook  nog flink bij. Ik hoop dat het alleen de muffe geur is die we meenemen in onze tassen en geen spin of kakkerlak!
Op het whiteboard heeft Andreas bijgehouden welke dieren we hebben gezien: het  zijn er heel veel.
Ik geef Domingo nog een voorzichtige hint: De tagua ring die hij voor Nena zou snijden is nog niet af. Vlijtig begint hij in het harde materiaal te kerven en te schuren om tenslotte aan haar een uniek handwerk en souvenir te geven.
Na een stevig ontbijt zwaaien we de crew gedag en schieten we door het water in de snelle kano. Dit keer geen tijd voor vogeltjes of apen: we moeten een vliegtuig halen! Helaas met mijn vooruitziende blik (ik heb inmiddels 3 zakmessen op vliegvelden achtergelaten) heb ik de zonnebrandcrème al in mijn reistas in het vooronder gestopt: aan het einde van de tocht zijn we allemaal verbrand.
Picknick als lunch, daarna de bus in die er flink de vaart inzet. Geen tijd te verliezen en dan krijgen we ook nog een legercontrole. Allemaal de bus uit en paspoorten laten zien. We zitten hier zo'n 40 kilometer van de grens met Colombia en er zijn drugstransporten en berovingen. Geen foto's gemaakt!
Ruim op tijd op het vliegveld waar de backpackers ons jaloers uit zien stappen. Zij gaan naar Quito met de nachtbus in 7 uur, wij doen er slechts 30 minuten over. Maar  ja, zij blijven een jaar weg ...
Vanuit het vliegtuig steken de toppen van de vulkanen boven de wolken uit. We vliegen extra veilig met de Paus op alle tafeltjes.
Op de luchthaven staat de chauffeur op ons te wachten. Over de Panamericana snelweg rijden we in 2 uurtjes naar Otavalo waar morgen de Indianenmarkt plaatsvindt. Een klein stadje met natuurlijk een plein met kerk. De verlichting is afwisselend rood, groen of blauw. Diner met nachos, lome en burrito,  en nog 7 dagen malariapillen.